يک فنجان چاي ديشلمه کجا پيدا ميشه
مروري بر آداب تهيه چاي در کشورهاي مختلف
چاي نوشيدني محبوب همه مردم جهان و بهويژه ما ايرانيهاست. شايد براي خيلي از ما سر کردن يک روز بدون چاي اتفاقي غيرقابل پذيرش باشد و روز بدون چاي اگر هم به شب برسد، روزي سخت و طاقتفرسا خواهد بود، به همين دليل هم هست که در سختترين شرايط، وقتي خيلي خسته و مانده هستيم، فقط نوشيدن يک فنجان چاي ميتواند آراممان کند و اخمهايمان از هم گشوده شود.
چاي سرشار از آنتياکسيدان است و کافئين آن نسبت به قهوه کمتر و داراي خواص ضدسرطان و کاهشدهنده ريسک ابتلا به بيماريهاي قلبي و سکته است، البته اگر به اندازه و کمرنگ مصرف شود.
اگر شما هم شهروندي چايخور و دوستدار چاي هستيد، لطفا فنجان خود را برداريد و با ما همسفر شويد تا شما را به نوشيدن يک فنجان چاي ديشلمه و ناب در کشورهاي مختلف مهمان کنيم.
ژاپنيها؛ چاي سبز پودر شده
چشم باداميهاي ژاپني با انجام مراسم خاصي چاي سبز پودرشده خود را که «ماتچا» مينامندش آماده نوشيدن ميکنند.
حتما شما هم درباره مراسم چاي ژاپنيها شنيدهايد، يکي از دلايلي که آنها چاق نميشوند و کمتر به سرطان مبتلا ميشوند، خوردن پاي سبز است. آنها بهقدري با طمانينه و حوصله چاي سبز خود را آماده ميکنند که گويي يک مراسم مهم را برگزار مينمايند. ژاپنيها براي دمکردن چاي سبز، آبي را که جوش آوردهاند در ۳ ظرف جابهجا ميکنند و در ظرف سوم آب به حدود دماي ۸۰ تا ۸۵ درجه سانتيگراد ميرسد. آنها بر اثر تجربه دريافته بودند که طعم چاي سبز وقتي در اين دما دم بکشد بهترين حالت ممکن را دارد.
براي دمکردن چاي سبز به ازاي هر ليوان آب يک قاشق مرباخوري چاي سبز پودرشده کافي خواهد بود.
هنديها؛ چاي سياه همراه با هل و دارچين
چاي «ماسالا» يک چاي هندي است که از ترکيب چاي، شير و چندين ادويه شامل زنجبيل، دارچين، جوز هندي و ميخک تهيه ميشود. اين چاي مناسب براي عصرانه در روزهاي سرد زمستاني و يا رفع خستگي است.
تاريخچه چاي ماسالا به ۵۰۰۰ هزار سال پيش در آسياي جنوبي بازميگردد. زماني که پادشاهان اين چاي را بهعنوان نوشيدني که خاصيت دارويي درماني داشت استفاده ميکردند.
انگليسيها؛ چاي و شير باهم
چاي سياه در انگلستان همراه با شير، شکر و يا ليمو چندبار در روز استفاده ميشود. هرچند کلسيم که مهمترين ريزمغذي شير است، تحتتاثير ترکيبهاي موجود در چاي قرار ميگيرد و غير از آن، ساير ريزمغذيهاي شير هم تاحدي در صورت ترکيب با چاي تخريب خواهند شد ولي انگليسيها چاي و شير را با هم همراه با بيسکوییت مينوشند.
ترکها؛ چاي قند پهلو
برخلاف تصور ما ايرانيها که فکر ميکنيم ترکها در ليوانهاي بزرگ چاي مينوشند، آنها در استکانهاي کوچک کمر باريک چاي ميخورند و البته حتما همراه با قند. با وجود اينکه قهوه ترک شهرت جهاني دارد اما چاي «کِي» همراه با حبههاي قند بسيار محبوب است.
تبتيها؛ چاي و کره و نمک
چاي کرهاي «پو چا» نام دارد که از چاي، نمک و کره تهيه ميشود و نوشيدني ملي اين سرزمين است. هرچند ممکن است با سليقه ما همخواني نداشته باشد ولي آنها معتقدند نوشيدن پوجا آنها را سر حال و عملکرد دستگاه گوارششان را تنظيم ميکند.
مراکشيها؛ چاي سبز همراه با برگ نعناع
ساکنان مغرب يا همان مراکش اصولا به طبسنتي و استفاده از عرقيات گياهي خيلي گرايش دارند بهويژه برگ نعناع از جمله سبزيجاتي است که بين آنها مصرف زيادي دارد. به همين دليل چاي سبز را هم همراه با برگ نعناع تازه مصرف ميکنند و پس از نوشيدن چاي برگهاي نعناع را هم ميجوند و معتقدند طبيعت گرم نعناع براي سلامتيشان خوب است.
تايوانيها؛ چاي مرواريدي
شيرچاي مرواريدي يا چاي حبابي که هم بهصورت سرد و هم گرم سرو ميشود، محبوب تايوانيهاست. آنها به اين چاي «آکا» ميگويند و يکي از راههاي پذيرايي خوب از مهمان را سرو آکا ميدانند. چاي مرواريد، يک نوع چاي سبز بسيار عالي و زيباست که با دست تهيه ميشود. نام اين چاي از شکل خاص آن گرفته شده است و طعم آن ملايمتر از چاي سبز معمولي است. وقتي آب داغ به چاي مرواريدي اضافه ميشود، مرواريدها به طرز شگفتانگيزي باز شده و رايحه دلانگيزي در فضا منتشر ميسازند.
تايلنديها؛ چاي سرد و تگرگي
بر عکس ما ايرانيها که ميگوييم چاي بايد لبسوز باشد، تايلنديها يک نوع چاي سرد ميخورند که شامل چاي سيلان و شير غليظ شده، شکر و شير عسل است. در واقع اين نوع چاي در تايوان يک نوع نوشيدني سرد يخچالي است که بسيار گوارا هم هست و بهخصوص در روزهاي گرم تابستان حسابي ميچسبد و جگر آدم را جلا ميدهد.
چينيها؛ چاي با طعمهاي متنوع
کشور چين نهتنها در همه بخشهاي توليدات مواد غذايي و پوشاک و صنعت، بازار دنيا را قبضه کرده است، بلکه در تهيه چاي هم سرزمين افسانهاي چاي است و هزاران طعم و رنگ چاي در اين کشور نوشيده ميشود. در واقع چاي چيني انواع چاي سبز و سفيد و سياه و قرمز است که با گياهان معطر دمنوشهاي خوشمزهاي را ميسازد.