روستایی نیکنامده

روستایی نیکنامده

«وَنِمه» یا نیکنامده روستایی از توابع بخش بلده شهرستان نور در استان مازندران است. این روستا در دهستان اوزرود قرار دارد.

نام نیکنام‌ده که در دوران قاجاریه بر آن نهاده شده، هنوز هم بعد از گذشت بیش از صد سال، جایی در بین آن نواحی نیافته و ییلاق‌نشینان ساکن دهکده‌های اطراف، این روستا را با همان نام قدیمی وَنِمِه می‌شناسند.

می‌گویند روزی ناصرالدین شاه در یکی ازسفرهایش از این روستای زیبا گذر می‌کرد که زیبایی دهکده او را مبهوت خود می‌سازد. از زیر‌دستانش نام آن را جویا می‌شود. آنها پس از پرس و جو از اهالی روستا به ناصر‌الدین‌شاه می‌گویند: نام این روستا وَنِمِه است که به معنی «جای نیکی‌ها» است. شاه قاجار هم که به خیال خودش بسیار هنرمند بود، از خود خلاقیت نشان می‌دهد و نام پر قدمت وَنِمِه را به «نیکنام‌ده» تغییر می‌دهد.

در اصل نام این دهکده «وَهومَن ده» بوده که در اثر تکرار در گویش آن با کمی تحریف به وَنِمِه تغییر پیدا کرده است. (وهمن = بهمن)

این دهکده به‌صورت دو بخش اصلی (پی‌کُر) و کناری (پی‌سِره) بر روی دو کوهِ مقابل هم قرار گرفته است و افراد آن به گویش مازندرانی (مازنی یا تبری) گفت‌وگو می‌کنند که هرکدام از این دو بخش به محله‌های کوچک‌تر تقسیم می‌شوند.

این دهکده دارای یک زیارتگاه «امامزاده ابراهیم» و دو مسجد (مسجد پایین «پیر مسجد یا مسجد جامع» و مسجد بالا) و یک حسینیه (که قبلا مکتبخانه بوده) و یک آسیاب آبی (قبلا در آنجا گندم آرد می‌‌کردند) و یک دبستان و چند چشمه و یک قنات آب شرب بوده که تأمین‌کننده آب مصرفی روستاییان است.

وقتی از طرف تهران به سمت شمال در جاده چالوس حرکت می‌کنیم؛ بعد از تونل کندوان به دو راهی «پل زنگوله»‌ می‌رسیم. جاده‌ای فرعی و کوهستانی که در زمستان با ماشین سواری؛ بسیار به سختی (اگر نگوییم غیر‌ممکن) و با مشکلات فراوان می‌شود از آن عبور کرد. در مسیر «وَنِمِه» روستاهای زیبایی قرار دارد‌.

بعد از پل زنگوله از روستای «دونا» می‌گذریم که اگر بخواهیم از نزدیک آنجا را ببینیم باید از جاده خارج شویم؛ اما از همان‌جا هم «دونا» زیبایی خود را به ما نشان می‌دهد.

گردنه ترکِ‌وش (ترکِ بَشم) در راه با شیب فراوانش ما را به روستا‌های اِلیکا و کَمَربُن می‌رساند، سپس گردنه لاوَش (لاله بَشم) قرار دارد که با شقایق‌های وحشی‌اش در خرداد ‌‌و تیر‌ به زیبایی منطقه می‌افزاید و در ادامه از کنار روستای «نِسِن» به معنای جای بسیار سرد و سایه‌گیر می‌گذریم.

قبل از گذشتن از روستای «پِل» چشمه آبی بسیار گوارا قرار دارد که حتی در گرم‌ترین روزهای تابستان هم آب خیلی سردی از آن روان است.

روستای«‌میناک» که در زیبایی از دیگر روستاهای منطقه چیزی کم ندارد، بعد از «پِل» قرار دارد و بعد از آن«‌نِتِه» با کوه‌های سنگی و دلفریبش خودنمایی می‌کند.

بر عکس بیشتر روستاهای منطقه که تقریبا هم‌کف با جاده قرار دارند؛ «وَنِمِه» در بلندی ایستاده و دره‌ای سرسبز چشم‌اندازی بی‌نظیر برای آن به‌وجود آورده است.

مطالب دیگر در حوزه گردشگری را در توریسم پرس دنبال کنید.