چوگان، ورزش جذاب برای گردشگران
بازی چوگان با قدمت بیش از ۲۵۰۰ سال قدیمی‌ترین ورزش تیمی جهان است که سابقه آن به ایران باستان برمیگردد. این رشته ورزشی علاوه‌براینکه دارای ویژگیهای ورزشی کامل از جمله تیمی‌بودن، هماهنگ دو موجود زنده انسان و اسب، سرعت بالا، چابکی، چالاکی و غیره است از لحاظ فرهنگی نیز بسیار حائز اهمیت بوده و در هویت ایرانیان و کشورهایی که در گذشته جزء ایران بزرگ بودند، نقش مهمی ایفا میکند.
توریسم چوگان جایگاه و اهمیت ویژهای برای بسیاری از کشورها از جلمه هند، پاکستان، کشورهای عربی، مغولستان، کشورهای اروپایی، آفریقای جنوبی، آرژانتین، استرالیا و اخیرا کشور آذربایجان دارد و این کشورها با ارائه برنامهها و مراسم هیجان‌انگیز متعدد و ارائه انواع خدمات توریستی، توانستهاند گردشگران و دوستداران این ورزش را جذب کنند. چوگان ایران با داشتن تنوع بسیار در رشته‌ها از قبیل چوگان با اسب، چوگان با شتر، چوگان با فیل و همچنین با داشتن آثار باستانی و تاریخی بسیار مهمی همچون تنگه چوگان استان فارس، عالی قاپو قزوین، میدان نقش جهان اصفهان و … می‌تواند در جذب گردشگران داخلی و خارجی نقش بسزایی ایفا کند. مهم‌ترین عناصر گردشگری چوگان در ایران از جنبههای مختلف در دیاگرام آمده‌است.
هنوز نام تنگ چوگان در كنار شهر بيشابور كه مهم‌ترين نقش برجستههاي عصر ساساني را دارد، باقي مانده و بيشك، در اين مكان بازي چوگان انجام ميشده‌است.
در دوره صفوی شهر قزوین یکی از مراکز برگزاری مسابقات چوگان و ورزش‌های پیوسته به آن از جمله قُپق‌اندازی بوده و جهانگردان و سفیران کشورهای اروپایی در سفرنامه‌ها و گزارش‌های خود به آن اشاره کرده‌اند. اسناد
میدان نقش‌جهان اصفهان، یکی از زیباترین میادین جهان به طول تقریبی ۵۰۷ و عرض ۱۵۸ متر است. در دوره صفویه، اسبها در میدان نقش‌جهان میتاختند و سوارکاران با چوبهای چوگان، بازی زیبایی را پدید میآورند. از آن تاریخ تا امروز میدان نقش جهان، نقشهای متعددی را ایفا کرده و امروز به بوستانی در فضای شهری بدل شده‌است. این بازی تاثیر عمیقی در فرهنگ و هویت ایرانیان داشته به‌طوری که در آثار هنری، ادبی و شئون مختلف زندگی مردم حضور داشته‌است. وجود مضامین گوی و چوگان در بیش از هزاران بیت در اشعار مختلف شعرای بنام نشان‌دهنده عمق و ریشه این بازی در فرهنگ عام‌وخاص و زوایای پنهان و آشکار زندگی مردم قرون مختلف در ایران است.
چوگان همواره در آثار هنرمندان وجود داشته و عنصری کلیدی برای بیان نبوغ هنرمندانه آنان بوده‌است.
