فصل‌ها در روستای کویری دلفارد به هم تعارف می‌کنند
از شمال استان کرمان که همجوار کویر لوت و بیابان‌های مرکزی ایران قرارگرفته، هر چه به سمت جنوب و نواحی داخلی آن حرکت کنیم، آب‌وهوا و نوع پوشش گیاهی رفته‌رفته تغییر می‌کند و در مناطقی تمام تصورات ما از این استان پهناور را که عموما ردی از بیابان بر خود دارد دگرگون می‌سازد. خشکی، نخل، رطب و خرما کلیدواژه‌های عمومی نواحی بیابانی ایران شده‌اند اما اکنون ما در همان مسیر شمال به جنوبمان، به جیرفت رسیده‌ایم. شهری که به‌دلیل شکل و شمایل کوه‌ها و صخره‌هایش به آن لقب هند کوچک ایران را داده‌اند. نام دقیانوس را هم حتما شنیده‌اید. همین حوالی است و بخش دیگری از شهرت جیرفت به‌دلیل همسایگی با همین شهر دقیانوس و نیز سایت تاریخی «کنارصندل» است که خبر از تمدنی ۵ هزار ساله می‌دهد. حالا از جاده دیگری حدود ۲۵ کیلومتر به دل کوه می‌زنیم و از میان دره از جیرفت فاصله می‌گیریم تا به روستایی به نام دلفارد می‌رسیم که به‌دلیل موقعیت قرارگیری‌اش پر است از آبشار و درخت و انواع میوه و مرکبات و گیاهان دارویی. همه اینها در یک روستا آن هم وسط کویر.
در دلفارد فصل‌ها به یکدیگر تعارف می‌کنند و درعین‌حال هر چهار فصل هم می‌خواهند در روستا و در این ضیافت طبیعت و رود و سرسبزی حضور داشته‌باشند. همین است که درختان گرمسیری و سردسیری و انواع میوه‌ها از موز و گیلاس و مرکبات و انار وحشی گرفته تا خرما و بادام و گردو و… در این گوشه از طبیعت دور هم در فصول مختلف جمعند و به بار می‌نشینند.
اگر از جیرفت به سمت دلفارد دل به راه بزنید که دیگر نورعلی‌نور. به قول اهالی، بر جاده چالوس شرق ایران قدم گذاشته‌اید. طبیعتی سبز و شگفت‌انگیز با همان آب‌وهوا و همان پیچ‌های به یاد ماندنی.
دلفارد ده‌ها آبشار دیدنی در میان جنگل‌های سپیدارش پنهان کرده که هم تماشایی هستند و هم مسیری مناسب پیاده‌روی ارزانی‌تان خواهند کرد.
هتل بزرگ دلفارد! بله درست خوانده‌اید. هتلی مجهز و تمام و کمال که سازمان میراث‌فرهنگی با همکاری بخش خصوصی (یکی از اهالی که به ایران بازگشته و سرمایه‌اش را در زادگاهش تبدیل به یادگاری ارزشمند کرده) راه‌اندازی کرده‌اند و فضایی سنتی و صمیمی دارد و کارکنانش که همه اهل همینجا هستند، راه و رسم میهمان‌نوازی را خوب می‌دانند.
