مهرداد فرشیدی
صنعت هوانوردی ایران گفته ها و ناگفته ها
شیوه های نوظهور برای ایام پس از کرونا در ایران
در شرایط کرونا به دلیل کاهش گردشگران شاهد تخریب اقتصادی مراکز ارائه خدمات به گردشگران مانند مراکز اقامتی، بخش‌های حمل و نقل و حتی رستوران‌ها و مدیریت جاذبه‌ها هستیم. در این شرایط که جنبه عمومی در جهان را دارد. کارشناسان و خبرگان فن به دنبال راهکارهایی مناسب برای خروج از بحران و راه اندازی مجدد بخش‌های خدماتی در گردشگری هستند تا ضمن نجات اشتغال‌های گسترده در بخش‌های مختلف، چرخ اقتصاد گردشگری را آرام به حرکت در بیاورند. اجرای تخفیف‌های مناسب و افزایش خدمات از جمله راههایی است که از سوی کارشناسان تجویز شده تا گردشگری از بحران کرونا عبور و به حیات خود ادامه دهد اما در ایران شرایط به گونه‌ای دیگر است چون اکثر بخش‌های مرتبط با گردشگری توسط افراد غیر متخصص علمی اداره می‌شود و با توجه به پیشینه تصمیمات اقتصادی گروهی و فردی ما ایرانیان که همواره دنبال سود بیشتر به هر قیمتی هستیم ، چندی قبل مدیران شرکت‌های هواپیمایی ایرانی با توافق با یکدیگر تصمیم گرفتند که نرخ‌های تخفیفی ارائه شده در بعضی موارد را که خود عاملی برای جذب آندسته از مسافران کم درآمد به سوی حمل و نقل هوایی بود، برداشته و دیگر هیچیک از ایرلاین‌ها نرخی کمتر از حداقل نرخ ارائه شده از سوی سازمان هواپیمایی کشور ارائه ندهند! یعنی به عبارت ساده تر در هیچیک از مسیرهای پروازی در کم تقاضاترین روز نرخی کمتر از ۱۷۸ هزار تومان برای مسیرهای کوتاه مانند تهران – اصفهان و ۲۳۰ هزار تومان برای مسیرهای میان برد مانند تهران به مشهد، شیراز، کرمان و …. ارائه نخواهد شد ضمن آنکه با توجه به افزایش تقاضا، این نرخ تا سقف ۹۰۰ هزار تومان !! با توجه به دامنه نرخی ارائه شده از سوی سازمان هواپیمایی کشوری قابل افزایش است.
این شیوه نه تنها در دنیا منحصر بفرد است بلکه با الفبای اقتصاد که نرخ گذاری را در گرو میزان عرضه و تقاضا محصولات می داند منافات دارد و آن را فقط در ایران می توانیم بیابیم. در اینکه برخلاف تصور عمومی سازمان هواپیمایی کشوری تحت امر مدیران صنعت هوانوردی است. جای تردید نیست چون اگر غیر از این بود. مدیران دولتی شاغل در سازمان هواپیمایی کشوری تمام هم و غم خود را معطوف به حمایت از ایرلاین‌ها نمی‌کردند و در تصمیمات خود قدری هم جانب مسافران را در نظر می‌گرفتند. امّا در خارج از مرزهای ایران تمام هم و غم مدیران دولتی و بخش خصوصی شاغل در صنعت هواپیمایی معطوف به کاهش نرخ و افزایش خدمات برای جلب بیشتر مسافران از بخش‌های مختلف حمل و نقل به سفرهای هوایی است و در این میان شاهد نرخ‌هایی بسیار اندک تحت لوای شرکت‌ها و پروازهای ارزان قیمت و توسعه روز افزون آن هستیم که گاه نرخ پروازی در یک مسیر داخلی اروپا تا حد خرید یک ساندویچ پایین می‌آید! ولی در ایران هر روز نرخ‌ها افزوده می شود و در توجیه آن نیز، مدیران ایرلاین‌ها به دامنه نرخی اعلام شده از سوی هواپیمایی کشوری استناد می‌کنند که انعطاف آن از ۱ تا ۴ است یعنی اگر حداقل نرخ پروازی در مسیرهای کوتاه را ۱۷۸ هزار تومان در نظر بگیریم، این نرخ تا چهار برابر قابل افزایش است و این خود شیوه‌ای است که به عقل مدیران خبره صنعت هوایی در جهان نرسیده و کاشف آن مسوولان بلند پایه سازمان هواپیمایی کشوری ایران هستند.
