سرویس فراموش‌شده بهداشتی
تصور کنید گردشگر فرانسوی و یا هر جای دیگری در حافظیه شیراز محو زیبایی مقبره خواجه شیرین‌سخن و بوستان دل‌انگیز اطراف آن است و اصلا گذر زمان را متوجه نمی‌شود و پس از ساعتی نیاز به سرویس‌بهداشتی پیدا می‌کند و با آن زبان دست‌و‌پا شکسته فارسی از لیدرتور و یا گردشگران دیگر نشانی سرویس‌بهداشتی را می‌گیرد، جای شگفتی است که باید به او بگوییم متاسفیم، این مکان که همه روزه میزبان گردشگران زیادی از عاشقان خواجه‌شیراز است، سرویس‌بهداشتی ندارد!
سالهاست نبود سرویس‌بهداشتی و به‌ویژه نوع فرنگی آن در مراکز گردشگری و جاده‌های بین‌شهری، پاشنه آشیل صنعت گردشگری ماست. از سال ۷۸ قرار بود در فاصله هر ۲۵ کیلومتر در جاده‌های کشور یک سرویس‌بهداشتی ساخته شود، اما مسئولان برای عمل به این وعده همچنان اندر خم یک کوچه‌اند. دولت‌ها عوض می‌شوند و مسئولان به طرح‌ها و وعده‌های پیشینیان وقعی نمی‌نهند و مشکلات همچنان خودنمایی می‌کنند!
بسیاری از کشورهایی که آثار باستانی ارزشمند ما مانند پایه‌های سترگ تخت‌جمشید، باغ ارم و هشت‌بهشت، گنج‌نامه و خانه‌های زیبا و بادگیرهای تاریخی یزد و صدها مکان باستانی ما را ندارند، در حسرت این آثار گران‌بها هستند ولی ما همه اینها را داریم و خجالت‌آور است بگوییم برای میهمانان خود، سرویس‌بهداشتی نداریم.
درکشوری چهار فصل با طبیعت شگفت‌انگیز و کوه، جنگل، دریا و حیات وحش منحصربه‌فردش که می‌توان میلیون‌ها دلار از طریق جذب گردشگر، ثروت به دست آورد، نتوانسته‌ایم در جاده‌هایش سرویس‌بهداشتی مناسب تعبیه کنیم، به نظر شما نام این عمل اگر کوتاهی نیست، چیست؟
گردشگران داخلی هم با این معضل مواجهند، کافی است به جایگاه‌های پمپ‌بنزین‌ها در جاده‌های بین‌شهری مراجعه کنید و ببینید مسافران برای استفاده از دستشویی‌های کثیف و غیربهداشتی آنجا چه وضعیت رقت‌انگیزی را تحمل می‌کنند.
این مشکل را می‌شود با مشارکت بخش خصوصی و ارائه تسهیلات ویژه به آن به راحتی حل کرد، البته اگر اراده مسئولان گردشگری برای آن وجود داشته باشد و دغدغه حل مشکلات این حوزه مهم و حساس را داشته باشند.
