مهرداد فرشیدی- عضو هیئت علمی دانشگاه
از قدیم گفته اند که “فلفل را نبین چه ریز است…” این ضرب المثل قدیمی اکنون برای قطر مصداق پیدا کرده چون این کشور کوچک که در نقشه جهان به سختی قابل تشخیص است و فقط در نقشه های بزرگ مقیاس منطقه‌ای می توان آن را به راحتی پیدا کرد، کاری کرده که دیگر کشورهای میزبان جام جهانی در ۹۲ سال گذشته از عهده آن بر نیامده‌اند و آن تغییر زمان برگزاری رقابت های جام جهانی از تابستان گرم و سوزان به پاییز خوش آب و هوا و دلپذیر است. در شادابی و نشاط آن ایام تردیدی نیست چون وقتی پاییز با تابستان مقایسه می شود ایامی دلپذیر و مفرح پیش روی بازیکنان و تماشاگران قرار می دهد و این مهم را تنها قطر توانست رقم بزند. جزیره ای مرجانی در جنوب خلیج فارس که به لطف بهره برداری از بزرگترین میدان گازی جهان که در مالکیت آن با ایران شریک است اما ما ایرانی ها با سخاوتمندی خود اجازه برداشت بیشتر و ثروت افزون تر را به یکی از کوچکترین همسایگان جنوبی خود داده ایم تا آنها به لطف این نعمت خدادادی از قدرتی برخوردار شوند که می توانند فیفا را راضی به تغییر زمان برگزاری مسابقات جام جهانی پس از ۹۲ سال کند تا علاوه بر منافع سرشاری که این بیکارها نصیب قطر می شود، عقب‌ماندگی این کشور در گردشگری در مقایسه با دیگر همسایه کوچکش یعنی شیخ نشین دبی در کشور هفت تکه امارات عربی متحده را هم به یکباره جبران کند. در این رهگذر مدیران ورزشی و گردشگری ایران به دفعات تلاش کردند تا از این خوان پرنعمت و سفره ای که قطر پهن کرده است سهمی را برای خود را فراهم کنند اما علی رغم ژست دوست مآبانه قطریها در برابر همسایه شمالی خود یعنی ایران، تاکنون هیچ موفقیتی نصیب دولتمردان ایرانی که به هزار و یک در زده‌اند تا منافعی از مسابقات جام جهانی قطر را برای ایران (شما بخوانید برای خودی ها ) فراهم کنند ولی همواره به در بسته خوردند تا مشخص گردد سهیم شدن در بخشی از منافع جام جهانی، رویای دست نیافتنی برای ایران و ایرانیان است. در ابتدا با بلند پروازی تمام و بدون اطلاع از قوانین حاکم بر مسابقات جام جهانی کهداز سوی فیفا تنظیم و تدوین می‌شود به دنبال برگزاری مشترک جام جهانی فوتبال با قطر بودیم که خیلی زود مشخص شد که طراحان این طرح به کلی از مرحله پرت هستند چون بی اطلاع ترین تماشاگران فوتبال هم می دانند که این موضوع حتی قابل طرح در فیفا هم نیست چه رسد به امیدواری از بابت تحقق آن !؟ سپس وقتی با شکست در این ایده روبرو شدیم توجه خودمان را به گردشگری و در ابتدا بحث اسکان بخشی از تماشاگران جام جهانی در دو جزیره کیش و قشم معطوف کردیم اما باز هم رویای اقتصادی مان نقش بر آب شد چون بخش عمده‌ای از درآمدهای حاصل از برگزاری جام جهانی مربوط به حضور تماشاگران است و عمده هزینه ای هم که تماشاگران در خلال حضور خود در کشور میزبان جام جهانی می پردازند مربوط به دو آیتم اقامت در هتل و حمل و نقل است و چون دورنمای قطری ها از میزبانی جام جهانی معرفی شدن به عنوان یک مقصد ایده آل گردشگری و کسب یک درآمد پایدار در این صنعت برای سالهای بعد از جام جهانی است، احداث و راه اندازی انواع مراکز اقامتی از سال ها قبل در این کشور کوچک حاشیه جنوبی خلیج فارس آغاز شده و هیچ کمبودی در پذیرایی و اسکان تماشاگران جام جهانی وجود ندارد که آنها بخواهند دست نیاز به کیش و قشم دراز کنند ضمن آنکه این دو جزیره برای ما ایرانیان جذاب است و برای گردشگران بین‌المللی که آزادانه به تمام شهر های جذاب دنیا سفر می کنند ویژگی چندانی ندارند. پس از شکست دیگر طرح نسنجیده و غیر کارشناسی مان، در سومین یورش به منافع اقتصادی جام جهانی قطر و سهم خواهی از این پیکارها به فکر برگزاری سفر های کوتاه و ارزان قیمت برای تماشاگران جام جهانی افتادیم تا در حد فاصل مسابقات جام جهانی، فرصت دیدار از شهر های مطرح ایران در گردشگری چون شیراز ، اصفهان ، یزد و… را پیدا کنند و از این رهگذر فرصتی برای توسعه اقتصادی نصیب ایران شود که آن هم به واسطه عدم دیپلماسی صحیح در همزیستی بین المللی، احتمال تحقق و موفقیت آن از سوی کارشناسان بیطرف در گردشگری مردود اعلام شده است. حالا با توجه به ناکامی مان در ارائه طرح های متعدد اقتصادی برای استفاده از مواهب جام جهانی، در آخرین تیری که از ترکش رها کرده‌ایم به طرف قطری پیشنهاد داده ایم تا فرودگاه های ایرانی حاشیه جنوبی کشورمان در خلیج فارس مانند کیش، قشم، بندرعباس، بوشهر، عسلویه و … به عنوان پارکینگ هواپیماهای قطر مورد استفاده قرار گیرند تا مگر از این بابت چند دلاری نصیبمان شود که متاسفانه این طرح نشان دهنده نهایت بی‌تدبیری علمی ما در بررسی منافع اقتصادی جام جهانی است چون افزایش پروازهای هواپیمایی قطر به عنوان کشور میزبان در جام جهانی را نباید به معنای کاهش فضای فرودگاهی در آن کشور تصور کنیم و بخواهیم فرودگاه های خود را به عنوان پارکینگ در اختیار آنها قرار دهیم ضمن آنکه افزایش پروازها به معنای کاهش توقف هواپیماها بر روی زمین است و در عمل نیازی به محلی بیشتر برای پارک هواپیماها نیست.
مطالب دیگر در حوزه گردشگری را در صنعت و توریسم دنبال کنید
