نقش مولد صنعت ورزش با بهره‌گیری از گردشگری
در اقتصاد کشورهای پیشرو
یادداشت از مجید روان‌ستان
تهران – توریسم پرس – صنعت ورزش در دهه‌های اخیر در حالی با بهره‌گیری از گردشگری، اقتصاد، فرهنگ و سیاست نقشی مولد در اقتصاد کشورهای پیشرو بر عهده گرفته که هنوز در ایران آنگونه که شایسته است به این مقوله توجه نمی‌شود.
یکی از دلایل آن این است که مسوولان هیچگاه برای رسیدن به این مهم، به میزبانی رویدادهای بزرگ ورزشی در آسیا نیندیشیده‌اند. در حالی که بسیاری از کشورهای جهان تمامی تلاش خود را به کار می‌گیرند با قبول میزبانی مهم‌ترین بازی‌ها علاوه بر رونق اقتصادی جاذبه‌های گردشگری کشور خود را به نمایش بگذارند.
هر روز بیش ۳ میلیون گردشگر از مرزهای بین‌المللی عبور می‌کنند و امروزه صنعت گردشگری یکی از اصلی‌ترین ستون‌های اقتصادی هر کشور در جهان محسوب می‌شود. طبق برآوردهای بین‌المللی سهم گردشگری از میانگین تولید ناخالص داخلی کشورها ۳% به‌طور مستقیم و ۱۰% به‌طور غیرمستقیم است و تقریباً از هر ۱۰ شغل در جهان یکی به گردشگری ارتباط پیدا می‌کند.
گردشگری ورزشی نیز یکی از اقسام گردشگری است که افراد برای تماشای یک رویداد ورزشی یا شرکت در آن به نقطه‌ای سفر می‌کنند. این نوع گردشگری به علت خصلت بین‌المللی و ابعاد بزرگ آن معمولاً بیشترین تأثیرات فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی را در کشورهای مبدأ و مقصد ایجاد می‌کند. گردشگری ورزشی به خاطر جذابیت‌های حاشیه‌ای آن و پوشش رسانه‌ای همیشه از جذابیت بسیار زیادی در بین افکار عمومی جهان برخوردار بوده است.
اما بیایید ببینیم که افسانه سودآوری گردشگری ورزشی چقدر واقعیت دارد؟ آن‌طور که همه می‌گویند باید خیلی سودآور باشد! همه کشورها در تلاش هستند، هر طور که شده رقابت‌های ورزشی را در کشور خودشان برگزار کنند؛ اما یک واقعیت هم وجود دارد که ممکن است این رویداد‌ها همیشه هم سودآور نباشد. در واقع بحث سودآوری بسیار بستگی به نوع رقابت‌ها دارد که مسابقات المپیک و جام جهانی فوتبال را باید با سایر رقابت‌های ورزشی از یکدیگر تفکیک کرد.
بازی‌های المپیک در تمامی ادوار به‌جز المپیک ۱۹۸۴ لس‌آنجلس زیان‌آور بوده‌اند که دلیل آن به خاطر نوع برگزاری این رقابت‌ها بوده است. البته کمیته بین‌المللی المپیک IOCعقیده دارد که تمام المپیک‌ها حداقل از لحاظ هزینه و درآمد سربه‌سر شده‌اند، اما این فقط در مورد هزینه‌های جاری برگزاری مسابقات صدق می‌کند. مسابقات المپیک بیشترین هزینه‌های زیرساختی و برگزاری را روی دست کشورها می‌گذارد.
از طرفی به علت گستردگی زمانی آن در حین برگزاری مسابقات، فروش حق پخش تلویزیونی و بلیت‌های تماشای بازی آن از راندمان بالایی برای جبران هزینه‌ها برخوردار نیست. تحقیقات نشان داده است که حجم سرمایه‌گذاری انجام شده در شهرهای میزبان بازی‌های المپیک اگر در حالت عادی صرف ساخت‌وساز زیرساخت‌ها و توسعه شهرها می‌شدند نتایج مثبت بیشتر بر جا می‌گذاشتند. همچنین در مورد تعداد مشاغل ایجاد شده این نکته صدق می‌کند.
ادامه دارد …
