شکارحیوانات باردار توسط شکارچیان غیرمجاز

«حسن اکبری» با بیان این‌که امروزه بهره‌برداری از منابع زیستی راه حلی
برای حفاظت پایدار از آن‌ها قلمداد می‌شود، عنوان کرد: این امر در کشورهای
در حال توسعه که منابع مالی کافی برای حفاظت از حیات وحش در اختیار
دارند بسیار جدی‌تر بوده و گاهی نیز تضمین کننده بقای گونه‌های در خطر
انقراض است .

وی با اشاره به این که سیاست‌های  ایجاد شکارگاه‌های خصوصی و
قرق‌های اختصاصی از جمله روش‌هایی است که سازمان حفاظت
محیط زیست برای پاسخگویی به شکارچیان قانونمند و نیز حفاظت
بهتر از منابع ژنتیکی کشور  توسعه داده است،گفت: وضعیت منابع
مالی در اختیار سازمان حفاظت محیط زیست به گونه‌ای نیست که
امکان حفاظت مطلوب از منابع ژنتیکی گونه های برجسته کشور در
برخی مناطق غیرحفاظت شده را امکان پذیر کند.

معاون فنی محیط زیست یزد، با بیان این که هنوز تلاش‌های انجام شده
در اشاعه فرهنگ محیط زیستی موجب کنترل و توقف فرهنگ شکارکشی
در برخی از زیستگاه‌های کشور نشده است، اظهار داشت:‌ حفاظت فیزیکی
در برخی مناطق حفاظت شده به نحوی است که در خشکسالی ها
جمعیت حیات وحش به مناطق آزاد کوچ می‌کنند و به دلیل شکار یا عدم
پاسخگویی ظرفیت برد تغذیه‌ای زیستگاه با مرگ و میر دسته جمعی
مواجه می شوند.

این مقام مسئول با اشاره به این‌که صدور مجوز شکار برای افراد پیر و به
تعداد محدود و کارشناسی شده یک راه حل اکولوژیک برای مدیریت حیات
وحش محسوب می شود، بیان کرد: در فرآیند صدور پروانه شکار در سال
جاری، سهم جوامع بومی ۲۰ درصد از پروانه ها در نظر گرفته شده که امکان
اختصاص این سهمیه با پرداخت تعرفه دولتی امکان پذیر است.

وی ادامه داد: ضوابط شکار به گونه‌ای دیده شده که زمان حضور شکارچی
در شکارگاه، شیوه نظارت، مسیرهای مجاز تردد شکارچی، تعداد تیر مجاز
در هر کمین در راستای کاهش تأثیر گذاری فرآیند شکار بر جمعیت‌های حیات
وحش باشد.

اکبری با بیان این که از نظر زمان ۲٫۵ ماه برای زایمان و دو ماه برای جفت
گیری، شکار ممنوع شده و پروانه‌ای صادر نمی‌شود، عنوان کرد:‌ بدیهی
است چنانچه انتقادات منصفانه و کارشناسی به شیوه و زمان شکار وارد
باشد توسط سازمان حفاظت محیط زیست قابل بررسی است .

این مقام مسئول در پایان نتیجه صدور پروانه شکار در شرایط فعلی و به
شیوه جدید را حاصل ساعت‌ها کار کارشناسی سازمان حفاظت محیط
زیست دانست گفت: اگر چه آرزوی قلبی همه دوستداران طبیعت، پرهیز
از ریختن خون حتی یک پرنده می باشد اما طی نیم قرن گذشته، هیچگاه
وضعیت توجه واقعی دولت‌ها به محیط زیست به گونه‌ای نبوده که بتوان به
ایده‌آل‌های محیط زیستی فکر کرد .